Es kimmt koa Melchauto mieh – koa Dempmaschin;
M‘r hiert koa Bromme vo de Dreschmaschin.
Koa Holzmaschin kreischt mieh eam Ort.
D’s Backhaus, doas eaß langk schu fort.
Groad do, bei‘s Backe gäng m‘r gern,
Do konnt m‘r woas gewoare wern.
Schu beim Luuse do gäng‘s o,
Woas wourde do fier Sprich gedo!
Do ratschte se, die Junge ean die Ahle;
Herrjeh, woas wourd do Ruohrt gehaale.
Oans hot d‘s annere gefoppt;
Die Bouwe hu die Maarercher geroppt.
Die Lina deät offs Wiesche scheälle.
M‘r deäff neat alles glaawe – geälle!
“Ei, waasde dann, woas däi fier Scholde hu?“
“Ei woas, die Moarrie hot en u‘eheliche Suh?“
Erinnerunge sei‘s – mieh eaß‘es neat mieh;
Die Gedanke o‘s Ahle – e bißche Nostalgie.
Eam Hirbst, do woard de Hoink gekocht,
Poar Woche droff, do woard geschloacht.
Etz gäng’s e bessie soachter zou;
Die Bauersch‘leuh, däi krooche Rouh.
Geweß, m‘r musst ean jedem Fall,
Zoum Foirern bei d‘s Vieh ean Stall
Eis ean Schniie woar off de Gass,
Die Keann, däi harre do ihr‘n Spass.
De Ortsdoiner deät dorch‘s Derfche dabbeln,
Im Nauigkeire aus ze rabbeln.
Die Weiwer gern sesomme recke,
Im se speanne, im se strecke.
Die Speannstobb, joa, so woar‘sch doch, gell,
Do droht sich‘s Hoiroatskarusell.
Haut eaß so manches bahl vergeässe,
Woas froiher woar, doas eaß geweäse.
Hot ihr schu‘muol iwwerloacht,
Wer däi Verännerunge hot gemoacht?
Mir woarn‘s doch, mir woarn‘s allmetnoah!
Drim losst mich häi zoum Oabschluß soah:
Erinnerunge sei‘s – mieh eaß‘es neat mieh;
Die Gedanke o‘s Ahle – e bißche Nostalgie.
Doch – aach ohne Hinkel und Gois auf des Gass,
D´s Leawe off´m Dorf meacht haut noch Spass!
Häi stieht mer sesomme, ob Kloa owwer Gruhs,
ean der Kloserwaldhalle eas immer woas luus!
Wuu off´em Desch die Riwwel- unn Peatzkuche stieh,
wuu de Frääsch springt eam Wealsbach –
woas eas doo soo schieh!